رواية دكاترة مجانين الفصل السادس 6 بقلم مريم محمود
 |
| رواية دكاترة مجانين |
رواية دكاترة مجانين الفصل السادس
دكاتره مجانين الجزء 6
بعد كده مسكو في بعض
وندى غصب عنها عيطت كريم اول ما شاف دومعها وقف ضرب على طول ورحلها
كريم: انتى كويسه
ندى بعياط: بلاش خناق تانى
كريم بلهفه: خلاص مش هتخانق بس أهدى طيب
وبعد كده جبلها منديل
ندى: خلاص انا كويسه
كريم: متاكده
ندى: اه متأكده
كريم: هو ممكن سؤال
ندى: اتفضل
كريم: هو انتو مرتبطين
ندى: ولا اعرفو اصلا هو ماشى ورايا وانا كنت بمد وبعد كده وقف قدامى وانت جيت وبعد كده اتخنقته
كريم: اااااه طيب اصل هو قلى تخصنى افتكرتكو مرتبطين
ندى: لا لا ابدا
كريم: ممكن نكون اصحاب
ندى اتكسفت ووشها احمر لأنها اول مره تتكلم مع ولد
كريم بضحك: مالك اتكسفتى ليه
ندى: اصل اول مره اتكلم مع ولد بس عشان كده اتكسفت
كريم بهمس: يخرب بيت حلاوتك
ندى: انت بتقول حاجه
كريم: لا ابدا قلتى ايه بقى ممكن نكون اصحاب
ندى: اه ممكن بس بحدود
كريم: اكيد طبعا أنا أسمى كريم
ندى: أنا أسمى ندى
كريم: اسمك جميل اوى
ندى اتكسفت واتوترت جدا
ندى بتوتر: طب طب عن اذنك
كريم: رايحه فين
ندى: هشوف صحابى فين
كريم: طب خليكى وقفه معيا شويه
ندى بكسوف: تمام
كريم باتسمه: انتى مكسوفه ليه
ندى: عشان قلتلك انى اول مره اتكلم مع ولد
كريم: ودى احلى حاجه
ندى: شكرا
ومريم كانت عماله تدور عليهم وكلهم لقت ملك مع احمد
مريم: انتى وقفه هنا بتعملى ايه
ملك: تعالى اعرفك ده احمد احمد دى مريم
احمد: ازيك
مريم: تمام وانت
احمد: تمام
مريم: يلا يا ملك عشان نروح
ملك: تمام يلا سلام يا احمد
احمد بلهفه: هشوفك بكره
ملك: ايوه
احمد: طيب خدى بالك من نفسك
ملك بأبتسمه: ماشى باى
ولقت اسراء فى الكافيه
ملك: يلا يا سوسو
اسراء: يلا على فين
مريم: هو احنا هنبات هنا ولا ايه يلا على البيت طبعا
ولقت ندى مع كريم
مريم: مين ده يا ست ندى
ندى حكت لمريم اللى حصل
ندى: بس كده
مريم: اه تمام
كريم: هو فى حاجه يا انسه مالك بتكلميها بعصبيه كده ليه
مريم: لا بقلك ايه دى اختى اتكلم معها براحتى وبعدين ده لمصلحتها عشان متتكلمش مع اى حد وخلاص
وهنا محمد جه
محمد: فى حاجه ولا ايه يا كريم
كريم بعصبيه: لا مفيش انا ماشى
محمد: هو ايه اللى حصل يا مريم
مريم: مافيش حاجه يا محمد سلام
وبعد كده مشيت ولقت عنود كانت فى الكافيه هى كمان وبعد كده مريم خدتها وروحو كلهم
محمد: هو ايه اللى حصل يا كريم
كريم حكه لمحمد اللى حصل
محمد: لا دى مريم عادى شخصيتها جديه جدا ومش بتتكلم مع اى حد
كريم بتريقه: مل كلمتك ازاى يا فالح
محمد بعصبيه: كريييم انا مسمحلكش تتكلم عنها كده
كريم: لدرجادى يا محمد مستعد تتخانق معيا عشانها عمتا شكرا يا صاحبى
وبعد كده سابو ومشى
والبنات روحت وملك لقت احمد بعتلها
احمد: روحتى
ملك: اه
احمد: تمام حبيت اطمن
ملك ابتسمت: شكرا احلى اخ ولله
احمد رأكشنات وشه اتغيرت: اخ اخ مين يختى
ملك بضحك: انت اخويا
احمد: ملك اقفلى والنبى عشان ولله هجيلك السكن واوريكى مين اخوكى اللى بتقولى عليه ده
ملك: هتعمل ايه يعنى
احمد: هعمل كل خير ان شاء الله
ملك: اللى عندك اعملو يبا انا مش بتهدد
احمد: قوليلى مين اللى ضحك عليكى وقلك انك بنت
ملك بضحك: كلهم بيقولوا كده بس انا مش مقطنعه روح السرسجى اللى جوايه مش بعرف اخبيها
احمد: دى روح سواق توك توك
ملك: كان حلمى ولله اكون سواقه توك توك تعليم ايه يبا
احمد: ملك سلام والنبى انا عايش بمراره وحده سلااااام
ملك: سلام يا اخووووويااااا
احمد: اخوكى تانى طيب لما اشوفك بكره استنى عليا
وقفل وهى كانت بضتحك عليه
ومريم لقت رقم بعتلها
مريم: مين
محمد: انا محمد يا مريم
مريم: اه فى حاجه ولا ايه
محمد: لا ابدا حبيت اعرف روحتى ولا لا
مريم: اه روحت فى حاجه
محمد: لا بس كنت بطمن
مريم: بطتمن ليه يعنى احنا صحاب بس
محمد: ايوه وانا بطمن كا صديق فى ايه
مريم: لا مافيش انا هقفل عايز حاجه
محمد: لا سلامتك
وبعد كده قفلو واسراء كانت وقفه فى البلكونه بتشرب كفى ميكس وعبدالله كان واقف بيبصلها
عبدالله: بس بس بس
اسراء بصتله: ايه
عبدالله: انا هبعتلك واتس ممكن
اسراء: فى حاجه ولا ايه
عبدالله: لا عادى
اسراء: تمام ابعت
وبعد كده دخل جاب رقمها من الجروب
عبدالله: عامله ايه
اسراء: تمام وانت
عبدالله: بخير طول ما انتى بخير
اسراء: تسلم هو كان فى حاجه ولا ايه
عبدالله: لا ابدا انا بس حبيت اعرفك انى هبعتلك
اسراء: اه طيب عايز حاجه
عبدالله: رايحه فين
اسراء: هذكر ورايا مذكره كتير
عبدالله: اه تمام روحى
اسراء: طيب سلام
وبعد كده البنات ذكرت ونامت معده عنود كان سهرانه ومش عارفه تنام وكانت بتفكر فى مالك وبعد كده وقفت فى البلكونه ودعت ربنا أنه يقف وفعلا وقف فى البلكونه هى أول ما شفته نبضات قلبها زادت جدا وابتسمت وهو فى الاول مختش باله منها بس بعد كده شفها وابتسم
مالك: عنود
عنود بكسوف: نعم
مالك: تعالى واتس بدل ما بنتكلم فى البلكونه
عنود: ما انا مش معيا رقمك
مالك: هبعتلك انا هجيب رقمك من على الجروب
وبعد كده بعتلها وكانو لسه واقفين فى البلكونه
مالك: ايه اللى مصاحكى لحد دلوقتى
عنود: مش عارفه انام
مالك: ليه بتفكرى فى ايه
عنود بصتلو وابتسمت: مش بفكر فى حاجه
مالك: بس انا كنت بفكر
عنود: فى ايه
مالك: فيكى
عنود وشها جاب الوان من الكسوف وهو كان بيضحك على منظرها وتوترها واللى حصلها
عنود بتوتر: طب ....... طب انا هقفل انا
مالك: ليه ما احنا بنتكلم اهو
عنود: اصل هنام
مالك: انتى بتتهربى بس عادى ماشى يا عنود روحى نامى
عنود: عرفت منين انى بتهرب
مالك: من كسوفك ووشك اللى جاب الوان اول ما قلتلك انى بفكر فيكى
عنود: طيب طلعت بتفهم
وبعد كده قعده يتكلمو كتير والاتنين نامو الفجر وصحيو تانى يوم بالعافيه
كريم: مالك مالك يبنى فى كليه
مالك بنوم: استنى يا عنود متمشيش
كريم: عنود عنود مين ياض انا كريم اصحااااااااا
مالك صحى: عايز ايه يا عم
كريم بغمزه: عنود مين اللى انت مش عايزها تمشى
مالك باستغراب: عنود هو انا قلت عنود
كريم: ايوه يا اخويا انا اللى بصحيك القيق بتقولى استنى يا عنود متمشيش
مالك: انا قلت كده
كريم: مل انا بمثل يعنى ايوه اتنيلت قلت كده
مالك: انا قايم اجهز
كريم: اتهرب اتهرب مااااااشى لينا روقه
وبعد كده كلهم جزه ونزلو راحه الكليه وطبعا كل واحد راح سلم على اللى معجب بيها
محمد: صباح الخير
مريم بأبتسمه: صباح النور
محمد: عامله ايه
مريم: أنا تمام الحمدلله وانت
محمد: انا تمام الحمدلله تعالى نتمشى فى الكليه
مريم: ماشى
عند ملك وأحمد
احمد: بقى انا اخوكى
ملك بضحك: أهدى كده ده انا قد بنتك برضو
احمد: بنتى بنتى مين
ملك: مش عارفه بقى شوف انت متجوز ولا ايه
احمد: بذمتك ده منظر واحد متجوز
ملك: يعم تخيل
احمد: طيب قوليلى مين اخوكى
ملك: انت
احمد خلع الكوتش وحدفو على وشها
ملك: وانا مالى يا لنبى مش انت اللى سالت
احمد: بقلك ايه امشى من وشى الساعه دى
ملك: حاضر سلام يا اخووووويااااا
وطلعت تجرى
وبعد كده كلهم راحوا على المحاضره مالك وعنود كانو بينامو على نفسهم وهما قاعدين وخلاص نامو اصلا
الدكتور: انت يا استاذ انت وهى
عنود ومالك فى صوت واحد: انا
الدكتور: ايوه انتم اتفضلو بره انتو جاين عشان تنامو يلا بره
مالك: من العين دى قبل العين دى
وبعد كده مالك وعنود طلعوا من المحاضره
عنود: انت السبب
مالك: وانا عملتك ما انا طلعت انا كمان اهو
عنود: مهو انت اللى مخلتنيش انام
مالك بضحك: حد قلك اسمعى كلامى
عنود: بقى كده انا غلطانه انى مرضتش ازعلك امشى بقى من وشى
عنود وهى مشيا حست بدوخا ومسكت دمغها
مالك: مالك يا عنود
عنود: مافيش انا كويسه
وبعد ما قالت كده وقعت اغم عليها
يتبع
