رواية دكاترة مجانين الفصل الأول 1 بقلم مريم محمود
 |
| رواية دكاترة مجانين |
رواية دكاترة مجانين الفصل الأول
دكاتره مجانين : الجزء 1
اسراء: هنفطر ولا نخش المحاضره الاول
مريم: لا طبعا هندخل المحاضره الاول وبعد كده نفطر برحاتنه
يلا نتعرف على الأشخاص
دول خمس بنات مع بعض من ايام الاعدادى ودخله نفس الكليه طب مع بعض وهما قريبين جدا من بعض
اسراء: بنت جميله جمالها هادى بشرتها امحويا مهتمه بمستقبلها جدا وحبه المجال اللى هى فيه
مريم: دى جميله جدا من الشخصيات الهديه ومهتمه بدراستها جدا وخده وضع الام فى الاهتمام بصحابها وبتاخد بلها منهم كويس وهى مامتها متوفيا ومعندهاش غير اختها وهى برضو بتشتغل عشان تعرف تصرف على نفسها واختها
ملك: دى فرفوشه الشله بتحب الهزار والضحك قد عينها بس ده ميمنعش انها تكون من المتفوقين في الدراسه وحبه مجالها جدا
عنود: دى بابها متوفى وأخوها هو اللى بيصرف على البيت وساب التعليم عشان يعرف يصرف على كليه أخته
ندى: دى كيوت كده فى نفسها بس مع الاسف بابها ومامتها متوفيا وعايشه مع مريم
نتعرف على الشباب
مالك: ده مهتم بمستقبلو جدا مش زى الشباب التانيه وملهوش فى الكلام مع البنات خالص
محمد: ده شخصيته جديه جدا وقريبه من شخصيه مريم وعايش برضو دور الأب وسط صحابه
عبدالله: ده مجنون الشله مش ممكن يعدى يوم واحد غير ما يوقف قلبهم من الرعب والمقالب اللى بيعملها فيهم
احمد: ده عايش عشان يعاكس ويكلم بنات بس 😅
كريم: ده شخصيته مخطلته كده مره يكون جدى ومره يكون فرفوش من الاخر كده مش فهملو شخصيه
يلا نرجع
البنات وهما رايحين المحاضره مريم خبطت فى محمد
مريم: انا اسفه
محمد بجمود: ولا يهمك
ملك: ده موز اوى
مريم بجديه: يلا على المحاضره يا ملك
وبعد كده دخله المحاضره والولاد كانه متأخرين
ملك: بت يا مريم مش ده الموز اللى خبطك من شويه
مريم: ركزى فى المحاضره يا ملك ربنا يهديكى
ملك: عيله قفيله
عند الشباب
احمد: ولا يا كريم البنات اللى قعدين جنب بعض دول قمرات
كريم: بص اه ولله عندك حق
محمد: ياريت تسكت انت وهو
احمد: حاضر يا اينشتاين
وبعد شويه خلصه المحاضره وخرجوا احمد نده على ملك
احمد: انسه انسه
ملك: نعم
احمد: احنا هنا جداد وبندور على سكن ولو تعرفى سكن قريب من هنا ممكن تقولى
ملك قلتلو على مكان السكن اللى تعرفه
احمد: تمام متشكر جدا
كريم: هو انت لحقت تكلمها
احمد: لا يا ظريف ده كنت بسألها مكان سكن
كريم: وقلتلك
احمد: اه
كريم: بجد ولله والنبى البت دى عسل
عبدالله: هى مين اللى عسل ياض بسعكسو من غيرى
احمد: هى البنات اللى وقفين هناك دول كلهم عسلات منهم العسل اللى قلنا على السكن
عبدالله بص على البنات بس مشفش غير وحده بس من وسطهم اللى هى اسراء اول ما شفها بقى متنح ومكنش بيرد على حد
كريم: عبدالله يا عبدالله
عبدالله وهو باصص لاسراء: حد يهش الدبانه اللى جنب ودانى دى
احمد: يعم ما ترد علينا
عبدالله: عايز ايه ياض انت وهو
احمد: كنت سرحان فى ايه
عبدالله: فى القمر اللى واقف هناك ده
احمد: أنهى قمر فيهم كلهم قمرات
عبدالله: لاااااا مسمحلكش محدش يقول عليها قمر غيرى
احمد: ما قلنا واللى كان كان
عبدالله: طيب أنا زعلان
احمد: بقلك ايه تعالى نرحلهم
كريم: لا ياعم
احمد: تعالى نرحلهم أنا وأنت يا عبدالله سيبك من الواد ده هما رايحين عند الكافيه اهو
وبعد كده احمد شد عبدالله من ايدى وراح
احمد: احم ممكن نقعد معاكم
مريم بعصبيه: هى من قله الطربيزات فى الكافيه جايين تقعده معنا
عبدالله وهو باصص لاسراء: اصلكو قمرات اوى بصراحه
مريم بعصبيه: هى ايه البجاحه دى يا كابتن
محمد: فى حاجه يا انسه مالك بتتكلمى مع كده ليه
مريم: اعرف الاول هو عمل ايه وبعد كده تعرف أنا بتكلم مع كده ليه
محمد: ايه اللى حصل
مريم حكت لمحمد اللى حصل
محمد: حقك عليا أنا يا انسه وانتو يلا عشان نروح
ملك: يا جامد انت يالى بتعرف ترد
مريم: عيب عليكى يا بت
ملك: بس أنا لو مكانك مفتحش بوقى بكلمه ده موز
مريم قامت عشان تضربها
مريم: أنا هوريكى الموز
وبعد شويه كلهم روحو وملك وهى بتفتح البلكونه لقت احمد فى السكن اللى قدها هو كمان كان بيفتح البلكونه بصت ومهتمش ودخلت
ملك: بت يا مريم
مريم: ايه
ملك: ده أنا بغبائى قلتلهم على السكن اللى قدامنا
مريم: هما مين دول معلش
ملك: الموزز
مريم: واحنا مالنا بيهم
عند الشباب
احمد: كرييييييييييم
كريم: عايز ايه ياض
احمد: الموزز طلعو فى السكن اللى قدامنا
كريم: قول وربنا
احمد: وربنا
كريم: ده احنا هنعمل مشاكل للركب
يتبع
