رواية دكاترة مجانين الفصل التاسع 9 بقلم مريم محمود
 |
| رواية دكاترة مجانين |
رواية دكاترة مجانين الفصل التاسع
دكاتره مجانين الجزء 9
مريم بخبث: باين انك وخده اخ مكنتيش زعلتى انو مجاش
ندى بتوتر: ومين قلك انى زعلانه لا خالص
مريم: مكنتيش قعتى تدورى عليه بعنيكى وانا شيفاكى على فكره
ندى: صدقينى ابدا مش زعلانه
احمد: سمووووو عليكووووو
ندى بضحك: وعليكوووووو
احمد: عامل ايه يا بطل
ندى: كويس يا زميلى
احمد: انا نفسى اشوف وحده فيكم كيوت كلكم سرسجيه كده
مالك بص لعنود: اتكلم عن نفسك يباااا ومتجمعش
احمد: ااااه يا بختك بسكوته كده
مالك جرى ورا احمد وعنود مكنتش فهمه حاجه واخيرا مالك مسك احمد
احمد: والنبى انا ما قادر ادرب
مالك: مل بتبص على حاجه مش بتعتك ليه
احمد: انى اسف مش هتتكرر
مالك زقو وقعو على الأرض: لما نشوف
محمد: تعالى يا مريم عايزك
مريم راحت لمحمد: نعم
محمد: بقلك لو عايزانى اقعد معاكى انتى وندى اشرحلكم اللى فات ماشى
مريم: بص لما ندى تخرج هى كده كده هتخرج بعد بكره ونبقى نشوف الموضوع ده
محمد: تمام
مريم: انا عايزه اسألك سؤال
محمد: اكيد طبعا اتفضلى
مريم: هو كريم مجاش معاكم النهارده ليه
محمد: مش عارف بصراحه وانا مش فاهم ليه
مريم: هو عمل حاجه
محمد حكلها على اللى كريم عملو
محمد: بس واتعصب علينا ومشى
مريم: طيب ادينى رقمو
محمد بغيره: ليه
مريم: هخلى يجى بدل ما هو قعد لوحدو
محمد: ده انا اللى بيسمع كلامى مسمعش كلامى ميسمع كلامك انتى
مريم بتحدى: طب لو جه تدفع كام
محمد: اللى طتلوبى
مريم: تمام لو جه هتجبلى اكله حلوه على حسابك
محمد: موافق
وبعد كده داها رقمو وهى خرجت بره ورنت عليه ومحمد كان متبعها بغيره من بعيد وكريم كان قعد سرحان فى السكن وعمال يفكر فى كلام ندى عليه ومش عارف يعمل ايه لحد ما قطع تفكيرو رنت تليفونه
كريم: الو
مريم: الو ايه يا كريم مجتش ليه
كريم بستغراب: مين معيا
مريم: انا مريم يا كريم
كريم: اه عامله ايه
مريم: الحمدلله مجتش ليه
كريم: مخنوق ومش عايز أجى
مريم كانت حسه أنو سمع كلام ندى عليه لانو متغير اوى معها
مريم: فى حاجه يا كريم
كريم بتوتر: لا ابدا مافيش
مريم: اتكلم عادى يا كريم انا اختك
كريم بقى متردد يقلها اللى حصل ولا لا ومنها خايف تروح تقول لندى
كريم: صدقينى مافيش
مريم: طب خلاص بقى تعالى اقعد معنا القعده نقصاق ولله
كريم: قولى بصراحه عايزانى اجى ليه
مريم بصت على اوضه ندى وهى عارفه أن ندى زعلانه انو مجاش
مريم: عادى بدل ما انت قعد لوحده تعالى اقعد معنا
كريم: اه تمام عشر دقائق وجى
مريم: تمام مستنينك
وبعد كده قفلت
مريم: امحمد
محمد: هو انتى جبتى آلاف فى أسمى منين معلش
مريم: انا بقلها كده تحب امحمد ولا محما
محمد: لا انا عندى حل احلى من كده بكتير متندهيش عليا اصلا
مريم بضحك: طيب روح هتلى اكله حلوه عشان كريم جى وانا اللى كسبت الرهان
محمد: بجد ولله جى
مريم: اه
محمد: طب سلام عليكم عشان معيش فلوس
مريم طخنت صوتها: عليا النعمه من نعمه ربى لو ماجبت اكله جامده دلوقتى ليا وكل اللى موجود ومنهم كريم لما يجى لا هورك فى وشك
محمد بقى مصدوم من طريقه كلامها وبقى خايف بجد
محمد: عبدالله الحقنى
عبدالله: فى ايه
محمد: عايزه تعورنى فى وشى وانا خايف
عبدالله: اااااه يا حبيبى ما انت مش بتتشطر على حد غيرنا اهى جت اللى تعلمك الادب
وبعد كده مشى
محمد: اه يا واطى بعد كده مش هحوش عنك تانى يا ااااااحمااااااا
احمد: عايز ايه من زفت
محمد: حد يمشى البت دى من هنا لحد ما اغور انا كمان
مريم: وربنا ما سيباك فى حالك
احمد: عملتك ايه
محمد: عايزه تعورنى فى وشى
احمد: اللعبى براحتك يا حبيبتى لو عايزه تشعلقى فى المروحه براحتك
مريم بضحك: صحابك بيحبوك اوى
محمد: فوق ما تتصورى ولله بيموتو فيا
مريم: اه مهو باين ها بقى هتجيب اللى قلت عليه ولااااا
محمد: خلاص ولله هجيب من غير درب
مريم: ايوه كده 😁 روح بقى يلااااا
محمد: طيب هشفهم هيكلو ايه
مريم طيب
وبعد كده كلهم اتفقو على الاكل ومحمد نزل وبعد شويه كريم جه وندى اول ما شفتو ابتسمت وهو زى المره اللى فاتت كان متجاهلها وبعد كده قعد معهم
احمد بتريقه: ما انا قلت مش رايح يلا يا كداب يا كداب
كريم: ولله لولا البت اللى قعده هناك دى ما كنت جيت
عبدالله: ليه يا حبيبى ملناش معزه عندك ولا ايه
كريم: مع الاسف لا
مريم بزعل مصطنع: حتى انا
كريم: ما هما ملهمش معزه وانتى ختى المعزه كلها
مريم: حبيب اختك والنعمه ❤️😅
ندى بغيره: طب اسكتى يا اختو
مريم بنظره خبث: وانتى ايه اللى مزعلك
كريم شاف غيرتها عليه فا اخيرا ضحك
ندى بتوتر: انا انا مش زعلانه خالص على فكره هزعل ليه
مريم: اممممم انتى هتقوليلى وهنا محمد جه
محمد: هتقولك ايه
مريم: وانت مالك ياض
محمد: ياض طب يلا يختى عشان تكلو
وبعد كده قعدو كلهم عشان يكلو وكانو بيهزرو ويضحكو مع بعض ومبسوطين كمان وكريم مبقاش متجاهل ندى بس مرجعش معها زى الاول برضو يعنى مش مهتم زياده عن اللزوم زى الاول بس بيتكلم معها عادى وبعد شويه خلصو اكل
احمد: بت يا ملك
ملك: عايز ايه ياض
احمد: لا كنت بجرب صوتى بس
ملك: نينينينينينبى خفه ياض
احمد بتناكه: طول عمرى
ملك: يابنى متخلنيش اقوم اوريك الخفه على اوصلها
احمد: عارفه أكتر اتنين بخاف منهم انتى ومريم مريم من شويه كانت عايزه تعور محمد فى وشو وانتى دلوقتى عايزه تقومى تدربينى هو فى ايه
محمد: مش عارف يابنى قلهم
مريم: بلاش انت تتكلم
ندى: ماتسيبو العيال فى حالها الله
محمد: عليا النعمه البت دى عسل
مريم: تحب اوريك العسل
محمد: لا مش عايز
وقدو اليوم ضحك وهزار وبعد كده روحو وزكرو ونامو وتانى يوم صحيو بدرى
محمد: يعنى بقالك يومين مش بتعمل فينا مقالب
عبدالله: وحياتك يابنى العضمه كبرت ومبقتش قادر أصحا بدرى ولله
محمد: طب قوم يا جدى ورانا كليه يلاااااا
وبعد كده كلهم قامو والبنات كمان ورحو الكليه مالك كان واقف مع عنود وعنود مسكت دماغها جامد
مالك بقلق: مالك يا عنود
عنود: حسه بسداع جامد مش قدره
مالك: طب تعالى اروحك
عنود: لا لا لازم احضر المحاضره
وبعد ما قالت كده وقعت اغم عليها
يتبع
