رواية حين تقع فى الحب الجزء الأول الفصل الثامن
حين تقع فى الحب
البارت الثامن
للكاتبه /ندى على حبيب
غسان شدد من مسكت ايدها ولقى الفون رن
غسان :الو
قاسم :ايه يا عم مش هتيجى ولا ايه احنا بقالنا اكتر من ساعتين مستنينك
غسان :مش جي النهارده وخلى بالك من الفريق وانا من بكرا الصبح هكون موجود فى الكتيبه
قاسم بستغراب:تمام بس فى حاجه ولا ايه
غسان بغضب:قاسم اعمل زى ما طلبت ومتقلقش مفيش حاجه
غسان بعد تعب وصل المشفى وهو يحمل نور
غسان بصوت عالى :نقاله بسرعه
الدكتور:فى ايه يا حضرت الرائد
غسان :اغماء وحطها على النقاله واتجه اللي الغرفه
الدكتور:اسف بس مينفعش تكون موجود
غسان وجد يد نور مشدده من المسكه بيده
غسان بحزن شال ايدها :متقلقيش انا عمرى ماهسيب حاجه ملكى واتجه بها اللي الغرفه
وظل غسان يجلب ينتظر خروج اي من الفريق الطبى
........................
اما فى الكتيبه
قاسم :اسمعوا كلكو دلوقتى الرائد غسان مش جي واحنا لازم نتحرك علشان مش عوزين اي شك فينا وانا هتولى المهمه لخد ما الرائد يكون موجود
الفريق :تمام يا فندم
قاسم اتجه الي عمرو:بقولك
عمرو:قول
قاسم :انا لازم اروح لغسان قلبى مش مطمن ليه عمره ما ساب الفريق غير للضرورى
عمرو:يلا وانت مستنى ايه روح
قاسم:الفريق امانه وركب سيارته واتجه الى الكتيبه
........................
فى منزل نور
نورهان بصويت ووجع:بطنى يا نسمه الحقينى
نسمه بعياط:الحقى يا سوسو نورهان بطنها وجعاها
سكينه بخوف وهى بتجرى من المطبخ للوضه:فى ايه يا بنتى مالك
نورهان :بطنى بتتقطع
سكينه :قومى البسى لما نروح المستشفى بسرعه
نسمه سعدت نورهان فى البس
سكينه :خلصتو يا بنات
نسمه بعياط:ايوا يلا بسرعه احسن يكون فيها حاجه
سكينه :انزلو وانا هقفل الشقه واجى وراكو
نسمه نزلت وهي سنده نورهان ووقفت تاكسى وراحت على المستشفى
.....................
عند قاسم
وصل الكتيبه وراح عند مكتب غسان
قاسم للعسكرى:حضرت الرائد جوا يابنى
العسكرى :لاء يا فندم اصل الملازم نور اغمى عليها وهو راح بيها المستشفى
قاسم بصدمه:نور مستشفي ايه
العسكري:مش عارف بس اكيد مستشفى المدينه الخاص
قاسم ركد بأقوي سرعه اللي المشفى
..........................
فى المستشفى عند غسان وجد بنت تصرخ بأعلى صوتها
سكينه :احنا لازم ندخل حالاً وانا هدفع الفتوره اول ما هي تطلع
الأمن:لاء مش هتدخل غير لما تدفعى الأول
غسان راح عندها :اهدى يا ماما ماتخفيش فى ايه
نسمه :الاستاذ مش راضى يدخل اختى جوا وهى بطنها بتوجعها وهتموت من الوجع
غسان بغضب مسك الراجل من الجاكت :انت ايه يا حيوان مفيش عندك حاجه اسمها رحمه انا الرائد غسان الالفي وبأمرك تدخل الحاله حالاً
الأمن :تمام يا فندم اتفضلو
سكينه:الهي يجبر بخاطرك يابنى ويحميك لشبابك
غسان :يا رب يا امى
والممرضين اخدو نورهان ودخلو العمليات
سكينه:تعرف ان عندى بنت برضو بتشتغل فى الجيش
غسان :بجد اسمها ايه طيب وانا اعمل الواجب معاها
سكينه:ن فجأة الدكتور طلع من عند نورهان
سكينه جريت عليه :مالها يا دكتور
الدكتور:الحمد الله متقلقوش دى كانت زايده وشلناها
نسمه بعياط:اختى كويسه دلوقتى
الدكتور:ايوا الحمد الله
غسان :تمام لو احتجتوا حاجه انا موجود والفتوره اندفعت خلاص يا ماما
سكينه:متشكرين يابنى كتر خيرك
غسان بندافع:وانا خلاص دفعتها وسبهم ومشو
نسمه :سوسو انا نزل اجيب اي حاجه ناكلها من الكننين اللي تحت
سكينه :ماشى يا حبة عينى بس متتأخريش
نسمه امؤت براسها ونزلت على تحت
......................
غسان كان وافق قدام الغرفه سرحان وايده فى جيبه
غسان بنفسه افتكر ان نور اعترفت بحبها :يمكن تكون فكرتنى حبيب القلب ولا حاجه مش ضرورى تكون قصدها عليا وغمض عينه وقال نور احمد الجندى اكبر متمرده فى الكون والدكتور طلع
غسان ببرود عكس اللي جواه:ايه الأخبار يا دكتور
الدكتور:عندها حسسيه شديده من التراب والظاهر انها شمت تراب زياده عن الازوم
غسان غمض عينه بحزن :هي كويسه
الدكتور:احسن من الأول
غسان :متشكر اكيد ينفع ادخل
الدكتور:طبعاً اتفضل
.........................
عند نسمه
قاسم بنهج:لو سمحتى فين قسم الطوارئ
نسمه كانت ضهرها ليه وبتبلع البسكوته ومش عرفه ترد
قاسم بغضب:انا مش بكلمك وخبطها على ضهرها
نسمه لفت بغضب وعطست فى وشه
قاسم غمض عينه بغضب :اختفي من قدامى حالالالاً
نسمه ببرود فضلت وقفه
قاسم وهو بيمسح وشه ومغمض:وحده غبيه ومتخلفه
نسمه بغضب:انت اللي غبى ومتخلف ونسبى كمان
قاسم :انا مش ناقص وحده حيوانه ذيك ولا عندى وقت ليكى ومشى من قدامها
نسمه بصوت عالي:يا قليل الذوق يا مختل ومتهور
......................
عند نورهان
سكينه مسكه ايدها:نورهان نونو قومى يا بنتى
نورهان:سوسو عوزه ميه
سكينه بسرعه جابت ميه ليها:خدى يا عمرى اشربى
نورهان شربت شويه ورجعتها:الخمد الله نسمه فين
سكينه:نزلت تجيب اكل
نورهان:اهم حاجه تجيب اكل يتاكل
نسمه وهي دخله من الباب :انتى فى ايه ولا فى ايه
نورهان:تعالى جبتى ايه
سكينه عدلتها على السرير
نورهان :ايه دا بسكوت وعصير وشوكلاته
نسمه:ايوا حلوين
نورهان:ايه اكل العينين درل انا فكرتك هتجيبى فراخه بادى ولا حاجه
سكينه:اطلعى انتى بس وانا اعملك احسن فرخه بلدى بلسان عصفور وشوبه هتكلي صوبعك وراها
نورهان:يلا نروح
ضحكوا سكينه ونسمه على هذه المشاغبه
..................
عند نور
نور :اممممممم
غسان كان وافق قلقان عليها :الف سلامه عليكى يا نور
نور بتعب:انا فين
غسان :فى المشفى
نور بدموع:علشان حضرتك حبستنى فى التراب صح
غسان :يعنى لسانك لو متكلمش يتعب
نور :لاء بس انا اللي هتعب
غسان :المهم انتى حسه بحاجه
نور:لاء بس ممكن طلب
غسان:انجزي
نور:اروح عند اهلى
غسان اتسمر فى مكانه معقول متمردته ستتركه
غسان:ومين هيحارب ويناغش معايا
نور :بس انا تعبانه وعوزه امي
غسان : انتى حره دا من حقك
نور :متشكره جداً
غسان :انتى دخلتى الشرطه ليه
نور بدموع :عادى
غسان بص فى عينها :ليه يا نور
نور :علشان انا ابويا كان من الصعيد ولما مات كان عندى 13 سنه وعمي عنده ابن ياسر عاوز يتجوزني وياخد ورثي اللي مش عرفين نصرف منه جنيه واحد ودى كانت وصية ابويا انى احمى نفسى بالجيش وانى ادخل شرطه
غسان بصدمه:ومين بيحميكى
نور مسحت دموعها بكفها:ربنا
غسان :وانا موجود فى اي وقت احتجتينى فيه هتلاقني
نور بفرحه حزينه:تسلم يا حضرت الرائد
غسان :انا هنزل ادفع الحساب واجي
نور:تمام وانا هلبس علشان امشى
غسان وهو طالع لقى سكينه
سكينه :انا متشكره ليك جداً يا حضرت الرائد
غسان:ولا اي حاجه يا امى
سكينه:لاء دا انا لازم ازور المريضه اللي تبعك بقى
غسان:طبعاً دا عي هتفرح اووى لما تشوفك الغرفه اللي اهر الممر
سكينه:ماشى يابنى وراحت على الغرفه وفتحت الباب
سكينه بصدمه:........
