رواية دماء على أوراق الورود الجزء الأول الفصل السادس 6 بقلم آسر توفيق
رواية دماء على أوراق الورود الجزء الأول الفصل السادس 6
ورغك كل الالم والمعاناة والاحساس القاتل بالوحدة ورغم كل الصعاب نجخت داليا كالعادة فى نهاية العام الثالث الجامعى لتنتقل الى المرحلة الاخيرة وكانت قد اتفقت مع صديقتها امل ابنة محافظة البحيرة على قضاء اليوم معا
كانت امل فتاة سمراء لطيفة حسنة الخلق بسيطة فى ملبسها وترتدى حجابا بسيطا مثلها وكانت تسافر ذهابا وعودة يوميا لحضور المحاضرات وفى اليةم الموعود ذهبت الى بيت داليا ودقت الجرس لتفتح لها الشعالة
امل : انسه داليا موجوده ؟
سعاد : اقول لها مين ؟
امل : انا امل صاحبتها فى الكليه بتاعة البحيره
سعاد : لحظه واحده اديها خبر
دخلت الخادمة فقابلتها رجاء
رجاء : مين اللى على الباب يا سعاد ؟
سعاد : واحده عاوزه الانسه داليا يا مدام
وقفت رجاء على الباب تحدج امل بنظرة متفحصة ولاحظت انها فتاة ريفية بسيطة الحال
رجاء : انتى عاوزه داليا فى ايه ؟
امل : انا صاحبتها فى الكليه وكنت متفقه معاها ازورها لما اجى اسكندريه
نظرت اليها رجاء بتعالى قائلة
رجاء : انتى صاحبة بنتى ؟ انتى اسمك ايه يا شاطره ؟
داليا : ايه قلة الذوق دى ؟ ازاى ضيفه جايه تزورنى تسيبيها واقفه على الباب كده ؟
كانت داليا منفعلة بينما كانت امل تشعر بالحرج وتفكر فى الانصراف ولكن داليا اصرت على دخولها
داليا : اتفضلى يا امل انا اسفه معلش ادخلى
دخلت بها الى غرفتها وخرجت الى الصالة غاضبة
داليا : انتى واقفه تحققى معاها ليه ؟ مش قالتلك صاحبتى ؟
رجاء : مين البنت دى يا داليا ؟
داليا : وانتى مالك ؟ ده بيتى اعزم اللى انا عاوزاه
رجاء : ده اسلوب تكلمينى بيه ؟ ايه هى وكاله من غير بواب ؟ مش انا امك ولازم اعرف ؟
داليا : لا مش لازم تعرفى ما تنسيش انك هنا ضيفه حاولى ما تعديش حدود الضيافه علشان المشاكل ما تكترش وكفايه عليا مستحمله الافندى اللى اتجوزتيه وده بقى مش من حقك تدخليه هنا
وتركتها عائدة الى غرفتها وضيفتها
داليا : انا اسفه يا امل على اللى حصل ده
امل : انا اللى اسفه على الاحراج الىى سببتهولك
داليا : لا ما تشغليش بالك انا وهى كده على طول المهم حنتغدى ايه ؟ انا جعانه وعاوزه اعمل اكله حلوه ايه رايك ؟
امل : هو انتى بتعرفى تطبخى ؟
داليا : نعم ياختى ؟ انا طباخه بريمو حادوقك ضنعة ايديا النهارده ايه رايك ؟ نفسى فى مكرونه بالبشاميل تيجى نقوم نعملها مع بعض دلوقت ؟
امل : امك حتزعل لما ادخل معاكى المطبخ
هتفت داليا بعصبية
داليا : مالكيش دعوه بيها دى شقتى انا بس المشكله بابا كتب لها عقد تقعد فى الشقه على سبيل الضيافه لحد ما تموت او تنتفى صفة الامومه
امل : يعنى ايه ؟
داليا : مش عارفه ولا حتى المحامى عرف بس من الاخر هى هنا ضيفه ياللا نعمل الاكل قومى
امل : طيب لسه بدرى مستعجله على ايه ؟ خلينا نقعد نتكلم شويه
داليا : زى ما تحبى انا حاجيبلك بيجامه علشان تقعدى على راحتك
اخرجت لها بيجامه من دولاب ملابسها ثم سالتها برجاء
داليا : امل ممكن تباتى معايا النهارده ؟
امل : لا طبعا مش ممكن اهلى مش حيوافقوا
داليا : طيب انتى حتقعدى معايا لحد امتى ؟
امل : انا لازم اخد قطر الساعه سته
داليا : ياه ده بدرى قوى ليه كده ؟ فيه مواعيد بعده وممكن تروحى بالميكروباص
امل : معلش الميعاد ده كويس علشان الحق اروح اصلنا مش من ايتاى نفسها امسكت امل فجاة وقد ادركت زلة لسانها ولكن داليا انتبهت
داليا : ايتاى ؟ انتى مش قلتى انك من ابو حمص ؟
امل : اه اه احنا من ابو حمص بس عايشين فى ايتاى
تفرستها داليا وهى تحاول ان تتحاشى النظر اليها حتى سالتها فجاة
داليا : انتى تعرفى واحد معروف قوى هناك اسمه الحاج مهاب شركس ؟
اطرقت امل براسها لم يعد هناك داعى للانكار فهزت راسها بالايجاب قائلة
امل : اه اعرفه ده كبير العزبه عندنا
داليا : كمان طلعتى من عزبة الباشا ؟
امل : انا اسفه انا مستعده امشى
تجاهلتها داليا وشردت قليلا قبل ان تسالها
داليا : انتى تعرفى انه يبقى.... عمى ؟
لا داعى للاعتراف بكل شيء يجب ان اكون حريصة
امل : انا عرفت انه عمك قريب بعد ما بقينا اصحاب لكن صدقينى يا داليا ده مالوش علاقه بصداقتنا ولا بحبى ليكى صدقينى انتى بالنسبالى اعز اصحابى وكل يوم معزتك بتزيد فى قلبى ومستعده اخسر كل اصحابى وكفايه عليا انتى
شردت امل تتذكر منذ ثلاث سنوات
flash back
نجحت امل فى الثانوية العامة وقررت الالتحاق بجامعة البحيرة كلية التجارة فى دمنهور ولكن الحاج مهاب طلب من ابيها ارسالها اليه فى المضيفة
مهاب : عاوزك بقى يا ست البنات تنزلى تشتريلك كام طقم حلوين وشيك وشوية طرح حلوه علشان تبقى سفيرتنا فى جامعة اسكندريه
امل : اسكندريه وايه اللى يودينى اسكندريه ؟
مهاب : تدخلى الجامعه هناك انتى عاوزه تقارنى جامعة اسكندريه بالجامعه بتاعتنا هنا بتاعة الفلاحين ؟ لالالا هناك دكاتره كبار ومستوى تعليم فوق قوى انا عاوزك تشدى حيلك هلشان اول ما تتخرجى حاشغلك فى فرع البنك اللى فى ايتاى اللى فيه كل حسابات عيلتنا وانتى شطارتك ممكن كام سنه تبقى مديرة الفرع وانا برضه حيبقى نفسى معاكى
امل : يا حاج انت عارف ابويا ظروفه على قده اما كنت بافكر اشتغل جنب الكليه فى مكتبه واللا صيدليه فى المركز او حتى فى دمنهور جنب الكليه
مهاب : خلى ابوكى على جنب انا رقبتى علشانك من جنيه لمليون وشغلك هو دراستك وبس اصلى حاستفيد لما تبقى فلوسنا وماليتنا فى امان
امل : طيب وابويا حيوافق ؟
مهاب : سيبى دسوقى على الله وعليا مش معقول يلاقى مستقبل كويس لبنته ويرفض
تردد قليلا قبل ان يقول
مهاب : بس انا ليا طلب عندك وبراحتك لو مش عاوزه بلاش ومالوش دعوه باتفاقنا انتى فاكره داليا بنت اخويا ؟
امل : اه عارفاها مالها ؟
مهاب : هى برضه كانت ثانوى عام ونجحت بس لسه التنسيق ما ظهرش كنت عاوزك تتصاحبى عليها وتبقى من وقت للتانى تطمنينى عليها
امل : يعنى عاوزنى اتجسس عليها واجيبلك اخبارها
مهاب : لالالا يا بنتى انا عاوزك تصاحبيها وتاخدى بالك منها لانها لوحدها ومش قابله تشوفنى لا انا ولا حد من عيالى حتى لو مش عاوزه تطمنينى عليها بلاش انا حابقى متطمن وانتوا اصحاب
back
هل تصارح داليا بكل هذا ؟ ربما خسرت صداقتها التى صارت اغلى عندها من كل من عرفتهم قبلها او حتى معها
وقفت ووضعت اابيجامة جانبا وانتعلت حذاءها قائلة
امل : انا اسفه يا داليا تسمحيلى استاذن ؟
داليا : تستاذنى ليه ؟
امل : بيتهيألى وجودى ما بقاش مرغوب فيه
نظرت نحوها لكبرياء ورفعت احدى حاجبيها قائلة
داليا : مش عيلة شركس اللى يطردوا ضيوفهم بيوت شركس كلها بيوت كرم واصول وبعدين انتى كمان غاليه عندى قوى
احتضنت كلتاهما الاخرى بحميمية ثم قالت داليا بمرح
داليا : وبعدين مين اللى حيساعدنى فى عمايل البشاميل ؟ انا النهارده مبسوطه ونفسى مفتوحه بشكل وانا لما بابقى مبسوطه باطبخ بمزاج والاكل بيطلع تحفه
امل : ربنا يديم عليكى الانبساط اكيد طبعا مين قدك جايبه جيد
داليا : لا مش ده السبب انا مبسوطه علشان انتى معايا النهارده انتى عارفه من يوم ما بابا مات ودى اول مره اقعد مع حد كده واتكلم براحتى اول مره من سنين اتغدى مع حد باحبه من يومها وانا لوحدى
ربتت على كتفها وقامت لتبدل ثيابها بينما داليا تسالها
داليا : بتشوفى ماما عاليه ؟
امل : يا لهوى كل يوم لازم اعدى عليها وتقعد تسالنى عنك هى ومحسن ونادر
داليا : وحشتنى قوى ابقى سلميلى عليها بس من غير ما يعرف
تشاغلت عنها قليلا قبل ان تسال بتردد
داليا : بيسال عنى ؟
امل : كل ما يشوفنى لازم يسالنى عنك وكل اهل العزبه بيسالوا عنك انتى عارفه انا بنت مين ؟ فاكره عم دسوقى البقال اللى لما كنتى تيجى العزبه محسن يجيبكم بالكارته يجيبلكم شيكولاته من عندنا ؟
ضحكت داليا باسى وضربت كفا بكف قائلة
داليا : يا ساتر على خبث الفلاحين انتى مش قلتى انك ما كنتيش تعرفى انه عمى ؟
يتبع
رواية دماء علي اوراق الورد الفصل السابع 7 من هنا
