رواية دماء علي اوراق الورد الجزء الثاني 2 الفصل التاسع والعشرون29 بقلم أثر توفيق
فى مساء ليلة الخميس جلسوا يتابعون التليفزيون وبينما كانت داليا محسن شاردة فوجئت بمن يضع يديه على عينيها برفق هامسا حتى لا يتضح صوته
نادر : انا مين ؟
تحسست اليد التى تغميها وقالت
داليا م : نادر طبعا مش محتاجه
ازال يديه وقبل راسها قائلا
نادر : شطوره بس عرفتى منين
داليا م : الدبله فى الشمال يا ناصح لو كان محسن كانت حتبقى فى اليمين غير دودو كانت حتولع فيا
امل : اه دودو تولع فيكى انما تمل يا عينى غلبانه
ضحكوا جميعا قبل ان يقول
نادر : طيب ياللا قومى علشان حتصحى بكره بدرى
داليا م : اشمعنى يعنى ؟
نادر : حنروح نقضى اليوم فى الهرم وحتيجى معانا
داليا م : لا معلش روحوا انتوا خليكم على راحتكم
نادر : راحتنا ؟ انتى راحتنا وفرحتنا حتيجى يعنى حتيجى
وفى الصباح على سفح الهرم وبعد الافطار على مائدة على الرمال ذهب لاحضار الايس كريم ثم افترش الارض بجوارها وقبل يدها قائلا
نادر : ايه يا قمر مبسوطه ؟
داليا م : المفروض الدلع ده لمراتك انتوا اللى جايين تتفسحوا وانا خارجه معاكم
امل : اذا كنا احنا اصلا خارجين على حسك وعلشانك
نادر : وفيها ايه يعنى لما ادلع القمر دوللى حبيبتى ؟
داليا م : مراتك تغير ودى صاحبتى ومش عاوزاها تزعل منى
امل : لا اتطمنى انا اغير من الدنيا كلها الا انتى عارفه لو الواد ده اتجوزك ؟ والله اعيش خدامه تحت رجليكى
داليا م : حبيبتى يا اموله انتى عارفه انك اغلى صاحبه عندى وبعدين نادر ده اخويا اصلا ما ينفعش
امل : ما انا عارفه انه اصلا ما ينفعش علشان الحاجه عاليه هى اللى رضعتك يا هابله شفتى بقى انى باتكلم عن ثقه ؟
داليا م : يخرب بيتك اروبه مراتك دى يا واد يا ندوره حافظه تاريخ العيله
نادر : وحشتنى قوى ندوره دى طالعه من بقك زى العسل باقول ايه سيبك منها وتعالى نتمشى انا وانتى سوا سوا انجاجيه
امل : روح يا اخويا هوينا المركب اللى تودى انا اقعد انا واسوله العسل بتاعتى
وضمت ابنتها الرضيعة الى صدرها وضحكت تاركة اياهم يقومون للتمشية فوق رمال الهرم
سارا جنبا الى جنب حتى ابتعدا قليلا ثم قال بهدوء وصدق
نادر : داليا انتى عارفه قد ايه انا باحبك وطول عمرك بالنسبالى اختى الصغيره مش بنت عمى انا عاوز اقول لك ان مافيش من جوايا اى زعل من ناحيتك انا مش عاوز افكرك بالموضوع ده لانه اكيد بيؤلمك ومش قادره تنسيه
اطرقت داليا براسها وسارت بجواره وهى تنظر للارض فاضاف
نادر : اى انسان فى الدنيا معرض انه يغلط المهم انه يعرف غلطه ويتوب توبه نصوحه وما يرجعش للغلط تانى
داليا م : نادر ده مش غلط عادى دى معصيه كبيره
نادر : 《ان الله يغفر الذنوب جميعا الا تن يشرك به 》ده حتى الشرك لو الانسان رجع لربنا وتاب عن الشرك ومات على الايمان ربنا يغفر له ومافيش بنى ادم معصوم من الخطا وفيه حديث قدسى بيقول 《يا ابن ادم لو جئتنى بملء قراب الارض خطايا ثم جئتنى لا تشرك بى شيئا غفرت لك 》
داليا م : ونعم بالله يعنى انت يا نادر مسامحنى ؟
نادر : داليا انا مش ربنا استغفر الله العظيم علشان احاسبك انا حاسس بالظروف اللى كنتى فيها ولازم التمسلك العذر والاكتر من كده انا اللى المفروض اطلب منك تسامحينى مش انا وبس لا انا ومحسن كمان لان بابا بعد ما راحلك المدرسه وتعب طلب مننا ماحدش يضايقك ونسيبك على راحتك واحنا وافقنا واكتفينا اننا نتطمن علكى من بعيد لبعيد والنتيجه انك واجهتى كل ده لوحدك وده غلطنا احنا قبل منك كان لازم واحد فينا على الاقل يكون جنبك حتى من ورا بابا اجى اقول مثلا انا مش راضى عن الموضوع ده وانا جنبك او اى حاجه تخلينى على اتصال بيكى واكون جنبك لما تحتاجينى كلنا بنغلط ومش عيب 《كل ابن ادم خطاء وخير الخطائين التوابون》 شوفى انا حاحكيلك حاجه حصلت ايام الجامعه بس ورحمة ابوكى ما تجيبى سيره لحد بالذات الحاج احسن ده ممكن يدبحنى احلفى
داليا م : احلف والله ما حاقول لحد بالذات الحاج
نادر : ولا امل اصل دى مجنونه
داليا م : ما تشتمش صاحبتى دى زينة الستات وطول عمرها عاقله
نادر : والله ما انتى فاهمه حاجه دى عاقله فى حاجات وحاجات المهم اسمعى يا ستى طبعا انتى عارفه ان لما محسن دخل الجامعه بابا اشترى شقه فى الشاطبى علشان يقعد فيها واللى ينزل اسكندريه ينزل فيها ولما انا دخلت الجامعه طبعا قعدت فيها وطبعا بعد ما محسن اتخرج فضلت لوحدى ماشى ؟ جم بقى اصحاب السوء سحبونى معاهم لسكة الحشيش
داليا م : يخرب بيتك حشيش ؟ ازاى يا نادر ؟
نادر : ازاى ايه ؟ عيل صغير عايش لوحده واهله اغنياء ومعاه فلوس كتير جرجرونى للسكه السوده دى علشان اجيب الحشيش واصرف عليهم اومال انتى فكرك ايه ؟ دى الجامعه بيحصل فيها بلاوى
داليا م : ايوه يا نادر بس انت ابن ناس ومتربى
نادر : يا ريت على الحشيش وبس اسمعى يا ستى مره حابوا معاهم للشقه واحده وقالوا عاوزين نفرفش
داليا م : واحده ؟ واحده ايه ؟
نادر : واحده ايه ازاى ؟ واحده ست طبعا
داليا م : يا نهار اسود يا نادر ودى جابوها منين ؟
نادر : من الشارع طبعا ما تقاطعينيش خلينى اكمل المهم قالولى طبعا انت صاحب الشقه وانت اللى حتدفع يبقى انت اللى تدخل الاول
هزت راسها غير مصدقة وسالت ببلاهة
داليا م : تدخل فين يا نادر ؟
نادر : يادى النيله السوده ادخل معاها الاوضه طبعا المهم انا دخلت من هنا ولقيت ركبى بتخبط فى بعضها وخفت اترعبت ووقفت متنح وانا بابصلها وهى قالعه هدومها وبتقوللى ببجاحه ما تياللا امت حتقضيها فرجه ؟ اعمل ايه اعمل ايه ؟ قربت منها ولقيت جسمى كله بيتنفض وطلعت فلوس من جيبى وقلتلها ابوس ايدك خدى دول واقعدى شويه واطلعى قوليلهم انى كنت كويس بصت للفلوس وقالتلى خمسمسو جنيه ؟ ده انت كنت اسد ورقعت ضحكه سيبت مفاصلى
ضربت داليا كفا بكف وهى تشعر بالذهول وقال
داليا م : يخرب بيتك وعملت ايه بعد كده يا منيل ؟
نادر : عملت ايه ؟ تانى يوم الصبح طرت على البلد ورحت لعمك قلنله باقول ايه يا حاج لو عاوزنى اكمل تعليم انا حاروح واجى بالقطر والا بناقص الجامعه دى خالص
داليا م : وعمى عمل معاك ايه ؟
نادر : عمك كان عاوز يولع فيا انتفض وزغرلى وقاللى ايه اللى حصل ؟ بينى وبينك كنت حاعترف بكل حاجه قعدت اقول اصل اصل اصل شخط فيا وقاللى انطق قلتله اصل الشقه فيها عفاريت
اخذت داليا تضحك حتى كادت تقع على الارض وشعرت بوجع فى بطنها من الضحك فمالت تستند بيدها على ذراع نادر الذى تركها تضحك حتى هدات وقال
نادر : الله الله الله على الضحكه الجميله وحشتنى ضحكتك يا بنت عمى تعالى
رفعها لتجلس على صخرة عالية وتدلى قدميها فى الهواء ووقف امامها يقبل يدها قائلا
نادر : والله انا مستعد.اضحى بعمرى كله ولا تفيب الضحكه الجميله دى عنك ابدا يا حبيبتى
داليا م : اوعى يا واد يا نادر تكون مفبرك الحكايه دى علشان تضحكنى وبس
نادر : لا والله حصلت حتى اسالى محسن
داليا م : هو محسن عارف الحكايه دى ؟
نادر : محسن الوحيد اللى عارف اصلى عمرى ما خبيت عليه حاجه ابدا انما الحكايه دى بالذات ندمت انى قلتله عليها
داليا م : ليه ده محسن طول عمره طيب
نادر : اه طيب اه ... اصل ساعتها بقى تقريبا محسن الطيب كان مسافر وسايب لنا واحد شبهه انما شرانى ادانى حتة علقه هى اللى توبتنى وعرفتنى ان الله حق
داليا م : محسن ضربك ؟ وانت عملت ايه ؟
نادر : حاعمل ايه ؟ ده اخويا الكبير يعنى لو ضربنى بالجزمه مش حافتح بقى انا كان كل خوفى انه يفضل زعلان منى انما اللى انا شفته كان هين ده نزل اسكندريه قعد معايا اسبوع ومسك العيال اياها مسح بيهم الشوارع كان عامل حملة نظافه بجتتهم كان بيلحسهم الارصفه ويزعف بيهم الحيطان وخلاهم بعد كده يشوفونى فى شارع يمشوا من شارع تانى
داليا م : انا مش مصدقه محسن ؟
نادر : اه محسن انتى فكرك محسن ده سهل ؟ ده كان ايام الجامعه زعيم عصابه كان بيدخل الجامعه والطبنجه تحت باطه انا قعدت معاه سنه اول ما دخلت الجامعه شفت فيها العجب كل يوم سهر وفسح وعراك وكل اللى تتخيليه وبرضه اخر السنه يطلع من اوائل الدفعه ازاى ما اعرفش
ضربت كفا بكف وهى متعجبة
داليا م : محسن ؟
نادر : وحياة امى اه محسن لعلمك محسن ده ممكن يقلب فى ثانيه بس كده واللا كده انا باحبه وباعتبره مثلى الاعلى
داليا م : اوعى تقوللى انه برضه كان بيشرب حشيش ويعرف ستات
نادر : لا عمره ما عرف ستات انما كان بيشرب سجاير وساعات قليله يشرب خمره
داليا م : لالا مش للدرجادى معقول محسن يشرب خمره ؟
نادر : لا ده ايام الجامعه مره او مرتين بس بطل خالص حتى السجاير بطلها اصل محسن كان عنده مبدا اعمل اللى نفسك فيه وجرب واغلط وصلح بس المهم ذاكر وانجح
داليا م : بصراحه يا نادر انا مش قادره استوعب كل ده
نادر : يا بنتى هو احنا ملايكه ؟ احنا بشر بنغلط ومش عيب لما نغلط انما العيب لو اتمادينا فى الغلط وما رجعناش لربنا فهمتى ؟
ابتسمت قائلة
داليا م : فهمت . شكرا يا نادر شكرا على اليوم الجميل والنصيحه الغاليه والقلب الحنين شكرا على كل حاجه حلوه عملتها انت ومحسن وبابا وماما علشانى شكرا لانك عيلتى والشكر لربنا قبلكم انه ادانى اهل زيكم
يتبع
رواية دماء علي اوراق الورد الجزء الثاني 2 الفصل الثلاثون 30 من هنا
